Το ζητημα της διατροφης. Ποιος κερδιζει και ποιος χανει

Σύμφωνα με τoν Α.Κ. 1493 το μέτρο της διατροφής προσδιορίζεται με βάση τις ανάγκες του δικαιούχου δηλαδή του παιδιού, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες ζωής του (ανάλογη διατροφή). Η διατροφή περιλαμβάνει όλα όσα είναι αναγκαία για τη συντήρηση του δικαιούχου και επί πλέον τα έξοδα για την ανατροφή, καθώς και την επαγγελματική και την εν γένει εκπαίδευσή του.

Συγκεκριμένα με την διατροφή καλύπτονται η τροφή, η κατοικία, η θέρμανση, ύδρευση και φωτισμός, η ένδυση, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, η ψυχαγωγία, η παρακολούθηση κοινωνικών εκδηλώσεων, ο παραθερισμός. Επίσης καλύπτονται ανάγκες μόρφωσης και εκπαίδευσης που δυνητικά εκτείνονται έως και την τριτοβάθμια εκπαίδευση και την απόκτηση μεταπτυχιακού ή και διδακτορικού διπλώματος εφόσον ο δικαιούχος διαθέτει τις σχετικές ικανότητες.

Όσον αφορά το μέτρο της διατροφής το άρθρο 1493 ορίζει ότι καλύπτονται εκείνες οι ανάγκες του δικαιούχου που προκύπτουν από τις συνθήκες της ζωής του. Πρόκειται για ανάλογη διατροφή που αντιστοιχεί στον τρόπο ζωής του δικαιούχου. Ο τρόπος ζωής των ανηλίκων τέκνων όμως που κατά κανόνα δεν διαθέτουν δικούς τους πόρους ζωής δεν μπορεί να χρησιμεύσει ως μέτρο προσδιορισμού της διατροφής. Κρίσιμες λοιπόν είναι οι συνθήκες ζωής των μελών του οικογενειακού του περιβάλλοντος, δηλαδή των γονέων. Μάλιστα παρότι αυτό δεν αναγράφεται στο νόμο η έκταση της διατροφής εξαρτάται τελικά και από την οικονομική κατάσταση του υποχρέου. 

Σύμφωνα με τον ΑΚ 1389 εδ. α΄ προσδιοριστικό κριτήριο του υπολογισμού της διατροφής των τέκνων αποτελεί η αναλογία των δυνάμεων των συζύγων οι οποίοι έχουν υποχρέωση από κοινού συνεισφοράς στην διατροφή.

Οι μέθοδοι υπολογισμού της αναλογίας των δυνάμεων αναπτύχθηκαν από την θεωρία αφού ο νόμος δεν ορίζει τίποτα σχετικό.

Έτσι:

Κατά την ορθότερη και κρατούσα στην νομολογία μέθοδο η συνεισφορά του κάθε συζύγου καθορίζεται με αναγωγή της οικονομικής δυνατότητας των δύο διαδίκων (συζύγων) στο σύνολο των εισοδημάτων τους. Το κλάσμα που παριστάνει την ποσοστιαία επιβάρυνση εφαρμόζεται στις συνολικές ανάγκες, για να δώσει το ποσό της συνεισφοράς που οφείλει ο κάθε σύζυγος. Η μέθοδος αυτή μπορεί να διατυπωθεί με τον εξής μαθηματικό τύπο

1) Συνεισφορά συζύγου Α= εισοδήματα Α x οικογενειακές ανάγκες 

                                              εισοδήματα Α + εισοδήματα Β

2) Συνεισφορά συζύγου Β= εισοδήματα Β x οικογενειακές ανάγκες

                                              εισοδήματα Β + εισοδήματα Α

Αν υποτεθεί ότι σε μία συγκεκριμένη οικογένεια έχουμε:

α) οικογενειακές ανάγκες 1.000 ευρώ μηνιαίως

β) εισοδήματα συζύγου Α 1.000 ευρώ μηνιαίως

γ) εισοδήματα συζύγου Β 1.000 ευρώ μηνιαίως

τότε η συνεισφορά των συζύγου θα είναι:

1. Συνεισφορά συζύγου Α:

1.000 (εισοδήματα Α) Χ 1.000 (οικογ. ανάγκες) 

1.000 (εισοδήματα Α + 1.000 (εισοδήματα Β) = 500 ευρώ

2. Συνεισφορά συζύγου Β:

1.000 (εισοδήματα Β) Χ 1.000 (οικογ. ανάγκες)

1.000 (εισοδήματα Β) +1.000 (εισοδήματα Α) = 500 ευρώ

Για τον ΜΚΟ ΓΟΝ.ΙΣ., Σύλλογο για την Γονεϊκή Ισότητα και τα Δικαιώματα του Παιδιού

*Η Σωτηρία Κ. Μητσοπούλου είναι δικηγόρος, εθελόντρια στο κέντρο στήριξης του Μ.Κ.Ο. ΓΟΝ.ΙΣ, 

Αθήνα , 27-04-2014

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Σε εξέλιξη βρισκεται έρευνα του ΜΚΟ ΓΟΝΙΣ στις Δικαστικές αποφάσεις του Πρωτοδικείου Πειραιά για τις διατροφές. Τα στοιχεία επεξεργάζονται εθελοντές Δικηγόροι και μαθηματικοί του ΓΟΝ.ΙΣ. Τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν σύντομα.

Επισης πειτε μας ποιος από τους δυο θα πρεπει να δικαιούται το "φημισμενο" επιδομα του ΟΓΑ και το Κοινωνικο μερισμα;