Για ένα μπαμπά…που ονομάζεται ....,ανοιχτή επιστολή

Νομίζω ότι αξίζει τον κόπο, να εισακουστεί. Του εύχομαι καλή συνέχεια στον αγώνα του.

Για ένα μπαμπά…που ονομάζεται ...., 

Λάρισα 28-1-2013

Γνώρισα αυτόν τον πατέρα...... Μετά την αφήγηση του και κατά την διάρκεια όλων των επόμενων ετών ενδιαφέρθηκα για την έκβαση της επιμέλειας του παιδιού του που γεννήθηκε εκτός γάμου.

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μονογονεϊκές οικογένειες είναι επιπρόσθετα από όσα αντιμετωπίζουν οι διαζευγμένες οικογένειες. Ωστόσο αφετηρία και κατάληξη του ενδιαφέροντος είναι η περιπέτεια στην οποία εμπλέκεται το παιδί. Αυτός ο Πατέρας από την εγκυμοσύνη της συντρόφου και μητέρα του παιδιού τους έως και σήμερα έχει δείξει ένα συγκινητικό ενδιαφέρον και υποδειγματική γονική μέριμνα, εάν λάβουμε υπόψη ότι άλλοι πατεράδες είτε αδιαφορούν, είτε οπισθοχωρούν μπροστά στα εμπόδια και τις διαδραματιζόμενες καταστάσεις που συνήθως τους αποθαρρύνουν.

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά είναι προβλήματα ολόκληρου του κοινωνικού ιστού στην χώρα μας. Συγχαίρω όλους όσους αγωνίζονται για τα δικαιώματα των παιδιών τους, έτσι ώστε αυτά τα παιδιά να μην είναι δακτυλοδεικτούμενα.

Σήμερα η φωνή τους ακούγεται δια μέσου των αγώνων του πατέρα τους. Ο ρόλος του πατέρα έχει ως κύριο χαρακτηριστικό την μεταβίβαση, στο αγόρι, του προγράμματος ζωής. Το θετικό στερεότυπο που θα ακολουθήσει το παιδί του μια ολόκληρη ζωή θα το οφείλει σ΄εκείνον, που επάξια του δείχνει πως μπορεί να γίνει ένας αποτελεσματικός πατέρας.

Είναι απαραίτητοι και οι δύο, μητέρα και πατέρας, για την δόμηση της προσωπικότητας του παιδιού και την ανάπτυξη των κοινωνικών του δεξιοτήτων. Σημαντικό είναι και οι δύο γονείς, να συνεχίσουν να είναι γονείς, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Αυτό επιδιώκει ως πατέρας, προσπαθώντας να ανακτήσει περισσότερες ώρες στην ζωή του παιδιού του. Έχει αφοσιωθεί ολοκληρωτικά εδώ και πολλά χρόνια στο να επιμεληθεί την διαπαιδαγώγηση του, αρκούμενος προς το παρόν στο πρόγραμμα που του έχει επιδικαστεί, παρόλο που κατ΄επανάληψη έχει επιδιώξει ανεπιτυχώς να παντρευτεί την σύντροφο του. Στοχεύει ωστόσο να εδραιώσει την συναισθηματική ισορροπία του παιδιού του.

Ο θεσμός της οικογένειας, έστω και της μονογονεϊκής οικογένειας είναι το τελευταίο προπύργιο που τείνει να καταρριφθεί και οφείλουμε όλοι με σύνεση και πολύ αγάπη να αποφύγουμε κάθε πράξη που τον βάζει στο στόχαστρο.

Ένας από τους τρόπους με τον οποίο μπορεί να κερδηθεί αυτός ο θεμιτός αγώνας είναι η συνεπιμέλεια ενός παιδιού, δηλαδή να συναποφασίζουν μαζί με την μητέρα για την υγεία του, για την σχολική του επίδοση, να μοιράζονται τον ωφέλιμο καθημερινό χρόνο του και να αποφεύγουν με κάθε τρόπο την αποξένωση του από τον άλλο γονιό. Αυτό που ζητάει ο πατέρας είναι περισσότερες μέρες και ώρες μαζί με το παιδί του. Νομίζω ότι αξίζει τον κόπο, να εισακουστεί. Του εύχομαι καλή συνέχεια στον αγώνα του.

Διονυσία Τριπολίτου,

Κοινωνιολόγος,

Σύμβουλος διαχείρισης οικογενειακού προγραμματισμού