Γειά σου


Όταν χαιρετάς κάποιον δεν ξέρεις πότε θα τον ξαναδείς.
Μια φορά συνάντησα στο δρόμο ένα ζητιάνο. Του έδωσα ένα ευρώ και από τότε δεν τον ξαναείδα. Ίσως ένιωσε πλούσιος και έφυγε να βρει την τύχη του.
Όταν αποχαιρετώ την παιδίατρο μου, έχω την ελπίδα ότι μπορεί να πάθει ασφυξία να την πατήσει κάποιο ιπτάμενο τρένο ή τέλος πάντων να κλειστεί στο ασανσέρ για καμιά δεκαριά χρόνια. Κι όμως αρκεί να ανεβάσω λίγο πυρετό, και την ξαναβλέπω με μια βελόνα στο ιατρείο της.
Με τον μπαμπά μου είναι διαφορετικά.
Όταν τον χαιρετώ ξέρω ακριβώς πότε και πού θα τον ξαναδώ Κάθε δεύτερο Σάββατο έντεκα η ώρα το πρωί. Στη γωνία του δρόμου. Στην αρχή ακούω το μπλε αμάξι του που παρκάρει. Μετά το γδούπ της αυτοκινητόπορτας και ύστερα… ύστερα δεν ακούω τίποτα γιατί η καρδιά μου χτυπάει δυνατά.


Αν ρωτήσεις ένα συμμαθητή μου τι ακριβώς κάνει κάθε δεύτερη Κυριακή στις εννιά το βράδυ, θα σε κοιτάξει περίεργα. Χαζή ερώτηση θα σκεφτεί. Ότι λάχει κάνω…
Εγώ ξέρω, αποχαιρετώ τον μπαμπά μου.


Παναγιώτης Γκούβερης
http://www.artsociety.gr/panayiotisgouveris/

0 σχόλια:

Τα σχόλια στο blog υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μαζί μας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.