Για σένα.

Αγόρι: Λίγο μικρά τα δωμάτια..
Κορίτσι: Λέσχη, τι περιμένεις, Φοιτητές σου λέει.... Από πού είσαι;
Αγόρι: Σέρρες, Σερραίος.
Κορίτσι: Αλήθεια; Σέρρες γεννήθηκα.
Αγόρι: Σώπα...
Κορίτσι: Ναι μέχρι τρία, τριάμιση έμεινα. Μετά...μετά οι γονείς μου χώρισαν, η μάνα μου έφυγε Αγρίνιο, με πήρε μαζί της. Δεν ξανάρθα. Δεκαπέντε χρόνια.
Αγόρι: Κρίμα... σε χάσαμε ... τίποτα θυμάσαι;
Κορίτσι: Κάτι...Κάτι γήπεδα τένις. Με πήγαινε βόλτα ο πατέρας μου, έβλεπα τις μπάλες κίτρινες, φοβόταν μη του φύγω στο δρόμο, είχε ένα δρόμο, φοβόταν μη του φύγω... Κάπου ήταν..
Αγόρι: Στη κοιλάδα, εκεί πηγαίνατε. Ένα ποτάμι...το θυμάσαι το ποτάμι;
Κορίτσι: Θυμάμαι... με κουνούπια, γκρίνιαζα, ξυνόμουν.

Αγόρι: Πως λέν τον πατέρα σου;
Κορίτσι: Στεργίου, δάσκαλος δούλευε.
Αγόρι: Ο κύριος Λάμπης...
Κορίτσι: Χαράλαμπος Στεργίου ναι, δάσκαλος .
Αγόρι: Τον είχα, τον είχα Τρίτη Τετάρτη στο 8ο δίπλα στην πυροσβεστική. Πολύ τον αγαπούσα, και αυτός...
Κορίτσι: Αλήθεια; πες μου... σε παρακαλώ, πες λίγο..
Αγόρι: Έλεγε... έλεγε για μια κόρη συνομήλικη μας που του' λειπε. Όλο για αυτή μιλούσε, για σένα.

Παναγιώτης Γκούβερης